الگوهای بالینی یووییت در بیماران ارجاعی در شهر اصفهان

چکیده هدف: تعیین الگوهای بالینی و سبب‌شناسی یووییت در بیماران ارجاعی با این تشخیص در شهر اصفهان. روش پژوهش: به کمک یک مطالعه توصیفی، پرونده 329 بیمار مبتلا به یووییت ارجاع‌شده به درمانگاه یووه در بیمارستان فارابی اصفهان، در فاصله 3 سال (1378-1381) از نظر سن، جنس و ویژگی‌های بالینی، آناتومیک و سبب‌شناختی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 2/33 سال و نسبت بیماران زن به مرد در جمعیت مورد مطالعه 19/1 به 1 بود. یووییت قدامی شایع‌ترین نوع آناتومیک (2/29 درصد) بود و پس از آن، به ترتیب یووییت سرتاسری یا پان‌یووییت (7/26 درصد)، یووییت خلفی (7/23 درصد) و یووییت حدواسط (4/20 درصد) قرار داشتند. شایع‌ترین علل در انواع آناتومیک به شرح زیربودند: در یووییت قدامی، علل ناشناخته (7/43 درصد) و سپس بیماری فوکس هتروکرومیک ایریدوسیکلیت (3/32 درصد)؛ در یووییت خلفی، توکسوپلاسموز (5/93 درصد)؛ در یووییت حدواسط، علل ایدیوپاتیک (5/86 درصد) و در یووییت سرتاسری، بیماری بهجت (6/69 درصد) و سپس علل ناشناخته (2/18 درصد). در 5/35 درصد موارد، علت یووییت‌ها ناشناخته بود و در 1/12 درصد موارد، تشخیص اختصاصی چشمی وجود داشت. از میان علل شناخته‌شده، توکسوپلاسموز (2/22 درصد) شایع‌ترین عامل ایجادی یووییت در این بیماران بود و پس از آن بیماری بهجت (6/18 درصد) و بیماری فوکس (4/9 درصد) قرار داشتند. در 3/52 درصد موارد، بیماری زمینه‌ای سیستمیک دیده شد که شایع‌ترین بیماری سیستمیک غیرعفونی، بیماری بهجت و شایع‌ترین بیماری سیستمیک عفونی، توکسوپلاسموز بود. مجموعه عوامل غیرعفونی، سهم بیش‌تری (3/73 درصد) در سبب‌شناسی یووییت نسبت به عوامل عفونی داشتند. یووییت‌ها در 2/67 درصد موارد سیر مزمن داشتند و در 9/90 درصد موارد نوع یووییت غیرگرانولوماتوز بود. از نظر چشم گرفتار، در 8/56 درصد موارد تنها یک چشم مبتلا بود. در سنین زیر 16 سالگی، یووییت حدواسط با فراوانی 5/39 درصد، شایع‌ترین نوع یووییت بود. نتیجه‌گیری: الگوی بالینی و سبب‌شناختی یووییت در اصفهان، تفاوت‌های بارزی با سایر مناطق دارد. برای مثال یووییت ناشی از توکسوپلاسما، بهجت و فوکس، در اصفهان فراوان‌تر دیده می‌شوند. عوامل محیطی، ژنتیکی و جغرافیایی ممکن است در این زمینه نقش داشته باشند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1383؛ سال 10، شماره 2: 154-147.